{اهمیت و چرایی دعا برای ظهور - شماره 8}
ابوهارون میگوید: در مجلس امام صادق بودم، ایشان به حاضرین فرمودند: چرا شما ما را خوار میکنید؟ مردی خراسانی بلند شد و گفت: پناه بر خدا از اینکه ما شما را یا چیزی که راجع به شما باشد خوار کنیم. حضرت فرمودند: بله تو خودت یکی از افرادی هستی که مرا خوار کرده ای.
مرد خراسانی گفت: پناه به خدا می برم از اینکه شما را خوار کرده باشم.
حضرت فرمودند: وای بر تو، مگر وقتیکه ما نزدیک منطقه جحفه بودیم نشنیدی که فلان شخص به تو گفت: به مقدار یک میل مرا سوار کن به خدا قسم از پیاده روی خسته و عاجز شده ام.
به خدا قسم تو سر بلند نکردی و با این کار او را خوار و خفیف کردی؛ و هر کس مؤمنی را خوار کند ما را خوار کرده است، و حُرمت خدا را ضایع کرده است.
[روضه کافی حدیث 73]
برآورده نکردن حاجت یک مؤمن - زمانی که برای حاجتش به ما رو می زند - مساوی است با خوار کردن او.
امام مؤمنین به همه ما رو کرده و از ما دعای فراوان برای فرج را خواسته اند. [کمال الدین و تمام النعمة ب 45 ح4]
اگر حاجتشان را برآورده نکرده و برای فرج دعا نکنیم، ایشان و تمام اهل بیت را خوار کرده ایم. آیا باز هم میتوان گفت: دعا برای فرج صرفاً یک امر مستحبّیست؟
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
