{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 32}
«لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْیَا عَلَیْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا، عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا...»
امام علی در ابتدای حکمت ۲۰۹ نهج‌البلاغه از آینده‌ای مسرّت‌بخش خبر می‌دهند و می‌فرمایند: «دنیا پس از سرکشى، به ما روى مى‌کند، چونان شتر مادّهٔ بد خو که به بچهٔ خود مهربان گردد»
امیرالمؤمنین در این فراز خاطر نشان می‌کنند که دنیا پس از رو گردانیدن از اهل‌بیت، دیر یا زود انعطاف نشان داده و به آن ها رو می‌کند و حکومت به صاحبان اصلی آن خواهد رسید.
مسئله‌‌ای که با توجه به تاریخ زندگانی اهل‌بیت و ظلم‌هایی که در حقّ این خاندان شکل گرفت، تنها مصداق تحقق آن را با ظهور امام مهدی می‌توان تصور کرد. یعنی زمانی که حکومت حق و عدالت شکل بگیرد و در سرتاسر عالم استقرار پیدا کند. و در این زمان است که حکومت به صاحبان اصلی خود بازگشته است.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
