اندک در عدد و والا در رتبه

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 31}

 

«...کَمْ ذَا وَ أَیْنَ أُولَئِکَ؟ أُولَئِکَ وَ اللَّهِ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ الْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اللَّهِ قَدْراً...»

امام علی در حکمت ۱۴۷ بعد از ذکر فواید وجود امام در هر زمانی می‌فرمایند: «آنها چند نفرند و کجا هستند؟ به خدا سوگند تعدادشان اندک و قدر و مقامشان نزد خدا بسیار والاست»

همان گونه که قبلاً اشاره کردیم، اوصافى را که امام در ذیل این کلام نورانى بیان کرده ناظر به امامان معصوم است. و در بیان ویژگی‌های این بزرگواران، امام علی می‌فرمایند، آن‌ها هستند که علم را به حقیقت بصیرت دریافت کرده‌اند و به حق‌الیقین رسیده‌اند، دنیا در نظرشان کوچک و روحشان به عالم اعلا مرتبط است و خلفاى الهى در زمین و داعیان به دین او هستند.

به امید آن که لیاقت دیدار و خدمت به آخرین امام معصوم، یعنی حضرت مهدی که تمامیِ این ویژگی‌ها در او تجلی پیدا کرده است را داشته باشیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

فایدهٔ وجود امام

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 30}

 

«...لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ بَیِّنَاتُهُ...»

بیان شد که حضرت علی در حکمت ۱۴۷ از ضرورت وجود امام در هر عصر و زمانی سخن گفتند. ایشان در ادامهٔ خطبه به فواید وجود امام اشاره کرده و می‌فرمایند: «وجود آنها به این سبب است که دلایل الهى و نشانه‌هاى روشن او هرگز باطل نگردد و از دست نرود»

این سخن در واقع یکى از پاسخ‌ها براى سؤالی است که دربارهٔ فلسفهٔ وجود امام غائب مطرح مى‌شود و آن این که امام غائب افزون بر این که وجودش سبب آرامش زمین و برکات الهى و تربیت و پرورش دل‌هاى آماده است، از طریق ولایت تکوینى فایدهٔ دیگرى نیز دارد و آن این است که معارف اسلامى و احکام شریعت را دست نخورده نگه مى‌دارد تا با گذشت زمان گرد و غبار نسیان و بطلان بر آن‌ها ننشیند و آیین حق تحریف نگردد تا زمانى که ظاهر شود و همه را از این آب زلالِ حیات‌بخش سیراب کند. به امید ظهور حیات‌بخش امام مهدی...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

حجت پیدا و پنهان

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 29}

 

«...اللَّهُمَّ بَلَى لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً...»

در قسمتی از حکمت ۱۴۷ نهج‌البلاغه حضرت علی می‌فرمایند: «بار خدایا! هرگز روى زمین از کسى که به حجت الهى قیام کند خالى نمى‌شود؛ خواه ظاهر و آشکار باشد و یا ترسان و پنهان» امام علی در این فراز، توجه مسلمانان را به ضرورت مسئلهٔ رهبری در اسلام و نیاز بی چون و چرای جامعهٔ اسلامی به وجود امام و حجت خداوند، در هر عصر و زمانی معطوف می‌دارند.

اما مراد امام علی چه کسانی هستند؟

واضح است که کلام امام ناظر به ائمهٔ معصومین است که وجود مقدس این ائمه یا از آزادی برای انجام وظائف رهبری برخوردار است و یا بر اثر حاکمیت زمامداران ستمگر و نامساعد بودن زمینه برای انجام وظیفهٔ رهبری، در حالت ناشناس و پنهانی می‌باشند، همچنان که تا امروز حضرت مهدی با چنین موقعیتی روبرو هستند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امید رهایی

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 28}

 

«...مَا أَطْوَلَ هَذَا الْعَنَاءَ وَ أَبْعَدَ هَذَا الرَّجَاءَ...»

این جمله از خطبهٔ ۱۸۷ اشاره به فتنه‏‌هاى پیش از ظهور حضرت مهدی دارد که به مؤمنین بسیار سخت خواهد گذشت و رهائى از آن ممکن نیست تا امام زمان ظهور کنند. حوادث و بلاهایی که هر چاره‌ای برای آن اندیشه شود، مشکل دیگری دامان مردم را می‌گیرد.

اما چرا امام علی می‌فرمایند امید نجات، دور است در حالی که بعضی از روایات ما امید به ظهور را نزدیک می‌دانند؟ آنچه از این کلام برداشت می‌شود این است که، ظهور  مشروط به شرایطى است که اگر آن شرایط تحقق یابد، نزدیک است و اگر تحقّق نیابد دور می‌باشد و به تعبیر دیگر، مؤمنان مى‌توانند با فراهم کردن شرایطِ ظهور، یعنى خودسازى، آمادگى کامل، دعا و... ظهور آن حضرت را نزدیک کنند و اگر زمینه را فراهم نکنند، ظهور به تأخیر خواهد افتاد، بنابراین امر فرج از یک نظر نزدیک است و از نظر دیگر دور می‌باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مستی بدون شراب

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 27}

 

«...ذَاکَ حَیْثُ تَسْکَرُونَ مِنْ غَیْرِ شَرَابٍ...»

در آخرالزمان گروهی به خاطر ثروت و امکاناتی که در اختیار دارند، غرق در خوش‌گذرانی شده، خدا را به فراموشی می‌سپارند و مانند مستان در عالم بی‌خبری به سر می‌برند.

در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۷ امام علی در وصف روزگار آینده و این افراد لذّت‌جو می‌فرمایند: «در آن زمان بدون این که شراب بنوشید مست می‌شوید به سبب نعمت و لذت‌جویی»

از دیگر ویژگی‌هایی که امام به آن اشاره می‌کنند، سوگند خوردن بدون دلیل و دروغ گفتن بدون اجبار است که متأسفانه در جامعهٔ خودمان شاهد آن هستیم و این امر باعث از بین رفتن اعتماد بین افراد می‌شود.

امام علی در ادامه می‌فرمایند در این زمان بلا به شما آزار می‌رساند و این رنج و سختى چه طولانى است.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

منتظر عقب‌گرد در امورتان باشید

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 25}

 

«...أَلَا فَتَوَقَّعُوا مَا یَکُونُ مِنْ إِدْبَارِ أُمُورِکُمْ...»

امیرالمومنین در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۷ پیش‌گویی‌هایى از حوادث آیندهٔ دردناکى دارند که در انتظار مردم است. حوادثى که شبیه علاماتى است که براى ظهور حضرت مهدى ذکر شده است و می‌فرمایند: «بدانید شما باید منتظر عقب‌گرد در امور خویش و گسیختگى پیوندها و روى کارآمدن خردسالان و بى‌کفایتان باشید»

بدیهی است که نمی‌شود برای جامعه‌ای که افراد نالایق در آن، امور مردم را در دست گرفته‌اند، انتظار پیشرفت داشت؛ چه در زندگی مادی و چه در امور دین و زندگی معنوی مردم. در چنین شرایطی نظام کارها از بین می‌رود و جامعه دچار پراکندگی و تفرقه می‌شود.

و علت این که گروهى از زمامداران براى مدیریت‌ها به سراغ این افراد مى‌روند، فقط این است که افراد بی‌کفایت، بندگانى هستند گوش به فرمان و به تمام خواسته‌ها تن می‌دهند و این بزرگ‌ترین عامل بدبختى آن‌ها می‌باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

پدر و مادرم فدایشان باد

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 24}

 

 «أَلَا بِأَبِی وَ أُمِّی هُمْ مِنْ عِدَّةٍ أَسْمَاؤُهُمْ فِی السَّمَاءِ مَعْرُوفَةٌ وَ فِی الْأَرْضِ مَجْهُولَةٌ...»

خطبهٔ ۱۸۷ نهج‌البلاغه با این عبارت امیرالمومنین شروع می‌شود: «پدر و مادرم فدایشان باد! آنان که نامشان در آسمان معروف و در زمین مجهول است.»

سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که امام چه گروهی را خطاب قرار داده‌اند و این گروه چه ویژگی خاصی دارند که حضرت در موردشان می‌فرمایند: پدر و مادرم فدایشان باد!

گروهی از مفسران نهج‌البلاغه معتقدند منظور امام، امامان معصوم هستند و برخی گفته‌اند منظور ایشان، بندگان خاصّ خداوند است. اما با توجه به ادامهٔ خطبه که از حوادث سخت آینده خبر می‌دهد و با علائم آخرالزمان همخوانی دارد، روشن می‌شود که منظور امام، حضرت مهدی و یاران آن حضرت‌ می‌باشد، کسانی که زمینه را برای برپایی حکومت عدل الهی آماده و برای دفاع از حق و گسترش عدالت قیام خواهند کرد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

غربت اسلام

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 23}

 

«...فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الْإِسْلَامُ...بَقِیَّةٌ مِنْ بَقَایَا حُجَّتِهِ...»

در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۲، امام علی به دو مسئلهٔ دیگر اشاره می‌فرمایند: نخست این که، ایام غیبت امام مهدی را دوران غربت اسلام معرفی می‌نمایند، و این غربت اسلام را به شتری تشبیه می‌کنند که از راه رفتن باز مانده و گردن خود را به زمین چسبانده که کنایه از ضعف و ناتوانی است. و این مطلب اشاره به این موضوع دارد که در دوران غیبت امام عصر، اسلام و مسلمین در نهایت ضعف قرار مى‌گیرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام قیام مى‌کنند.

موضوع دوم این که امیرالمومنین در پایان این فراز از خطبه، می‌فرمایند او باقیمانده‌اى از حجّت‌هاى خدا است و خلیفه و جانشینى از جانشینان پیامبرانِ اوست و همان گونه که به دست مى‌آید جمله‌هاى بالا مرجع ضمیرى جز حضرت مهدى نمى‌تواند داشته باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

در جستجوی حکمت

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 22}

 

«...قَدْ لَبِسَ لِلْحِکْمَةِ جُنَّتَهَا...»

امیرالمومنین در بخشی از خطبهٔ ۱۸۲ نهج‌البلاغه دربارهٔ شخص حکیمی که حکمت همهٔ وجودش را پُر کرده و توجه او را به خود جلب نموده، سخن می‌گویند. شارحان نهج‌البلاغه در مورد این که منظور امام علی چه کسی است، احتمالاتی داده‌اند که با توجه به ادامهٔ خطبه معلوم می‌شود منظور امیرالمومنین، امام مهدی می‌باشد.

امیرالمومنین بیان می‌کنند امام مهدی حکیمی است که برای حفظ حکمت، سپری بر تن کرده است که منظور همان تقوا و پرهیزکاری است. یعنی حضرت حکیمى است توانا که علم، حکمت و تدبیر بر همهٔ وجودش حاکم است و با همین ابزار، محیط خود را اداره مى‌کند.

این سخن به این نکته اشاره دارد که برنامهٔ کاری امام زمان، بر اساس حکمت قرار گرفته و ایشان قبل از ایجاد هر تحوّلى، تحوّل علمى و فرهنگى ایجاد می‌کند و تکیه‌گاه اصلى قیام امام زمان، انقلابى فکرى، علمى و فرهنگى است، نه صرفاً قیام نظامى. در واقع آن حضرت چنان سطح افکار مردم را بالا مى‌برند که مردم با پاى خود به سوى حکومتی سراسر عدل و داد پیش مى‌روند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امام عصر

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 21}

 

با توجه به سخنی که امام علی در خطبهٔ ۱۵۲ فرمودند مبنی بر این که ائمه مدبّران الهی بر مردم هستند و در پیام‌های گذشته نیز به آن پرداخته شد، می‌توان به این نکته پی برد که باید در هر عصر و دوره‌ای، شخصی وجود داشته باشد که تحت عنوان «امام» و «پیشوا»، قائم بر خلق خدا و مراقب بر بندگان او باشد.

این یک حقیقت غیر قابل انکار است که جز بر اساس عقیدهٔ شیعه دربارهٔ دوازده امام که تعیین آنان را از سوی خداوند می‌داند و معیار تشخیص حق از باطل هستند، منطبق نیست.

مدبّر الهی در زمان ما حضرت مهدی است که جدای از شیعیان، بسیاری از بزرگان و علمای اهل سنت و علمای درجه اول حدیثی، تاریخی و ادبی به ولادت و غیبت و نیز قیام جهانی آن حضرت اشاره نموده‌اند.

امام غریبی که هم اکنون در هر کجا که هست به وظیفهٔ قائمیت بر خلق خدا مشغول است، و به گفتهٔ محقق طوسی، اصل وجودش لطفی است بر بندگان، و علت غیبتش از سمت ما می‌باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)