{ویژگی یاران امام زمان - شماره 24}
شب، هنگامی که تاریکی همه‌جا را فرامی‌گیرد، وعده‌گاه عاشقان است. سجّادهٔ عبادتِ یاران حضرت، همیشه پهن و منتظرِ آن‌هاست. زمزمه‌های عاشقانهٔ آن‌ها، مانند صدای زنبوران عسل در کندوست.*۱ شب برای یاران حضرت، زمان رفع خستگی از تلاش‌های روز و انرژی گرفتن از منبع وجود خداوند است.
آن‌ها قرار را در بیداری و عبادت در دلِ شب می‌دانند و ناله‌هایشان از ترس خدا، شبیه نالهٔ مادری است که فرزند جوان از دست داده است. همین شب‌زنده‌داری‌ها، آن‌ها را به مقام نورانیت می‌رساند و شور و اشتیاق روزانهٔ خدمت به مردم را برایشان فراهم می‌کند.
آن‌ها که کار، فعالیت روزانه و لحظه‌لحظهٔ زندگی‌شان عبادت است، خود را محتاج راز و نیاز و خلوت شبانه می‌دانند؛ پس چگونه ما که هنوز اندر خَم اولین کوچه بندگی هستیم، خود را از اتصال به منبعِ وجودِ خدا و رابطۀ عاشقانه با او بی‌نیاز می‌دانیم؟*2
[۱. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸؛ 2. آفتاب مهر ۱، ص ۱۰۳]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
