{مهدویت در قرآن - شماره 26}
(جزء بیست و ششم)
📖 «فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَهَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَهً فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها فَأَنَّی لَهُمْ إِذا جاءَتْهُمْ ذِکْراهُمْ»*۱
امام علی علیه السلام می‌فرمایند: «رسول خدا بیان کردند که پیش از قیامت ده (نشانه) خواهد بود که چاره ای از آن نیست: سفیانی، دجال، دابه، خروج حضرت قائم، طلوع خورشید از مغرب، نزول حضرت عیسی علیه السلام، خسفی در مشرق و خسفی در جزیره العرب و آتشی که از انتهای عدن خارج می‌شود و مردم را به سوی محشر می‌فرستد.»*۲
در روایت های زیادی برای ظهور حضرت مهدی و همچنین برپایی قیامت نشانه هایی بیان شده است، اولی را "علائم ظهور" و دومی "اشراط الساعه" می‌نامند، همه نشانه های ظهور، نشانه های قیامت هم به حساب می‌آید؛ ولی قیامت، نشانه های اختصاصی نیز دارد که پس از ظهور اتفاق می‌افتد.
پس باید بدانیم در ظهور آن چیزی که تمام می‌شود، این دنیای پر از ظلم است و در واقع آغاز قیامت است برای ظالمان. این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم ظهور برایمان آغاز قیامت باشد یا شروع یک زندگی همراه با آرامش و انسانیت.
[۱. سوره محمد، آیه ۱۸؛ 2. کتاب الغیبه، ص۴۳۶]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
