{مهدویت در قرآن - شماره 19}
(جزء نوزدهم)
📖 «إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَهً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعین»*۱
امام صادق(علیه السلام) در مورد این آیه فرمودند: «به خدا قسم این (نداء آسمانی به اسم حضرت قائم) در قرآن روشن است. سپس آیه را ذکر کردند: «إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ...»*۲
همچنین فرمودند: «برای قائم پنج نشانه وجود دارد: ظهور سفیانی، یمانی، ندای آسمانی، کشته شدن نفس زکیه و خسف در (منطقه) بیداء»*۳
هر حقیقتی در این عالم آیه و نشانه ای دارد، چه رسد به ظهور حضرت حجت که تمام هستی را دگرگون می‌کند. طبیعی است اتفاقی به این بزرگی نیازمند نشانه های روشن است، تا کسی در تشخیص آن اشتباه نکند. یکی از نشانه های حتمی ظهور، "ندای آسمانی" است که در این آیه به آن اشاره شده است. اما در دنیایی که مرز بین حق از باطل باریک تر از مو است، چگونه می‌توان نشانه های ظهور و ندای آسمانی را تشخیص داد؟
مفضل بن عمر درباره همین ابهام نزد امام صادق رسید و از این موضوع گلایه کرد، امام نگاهی به خورشید انداختند و فرمودند: «به خدا قسم امر ما از این خورشید واضح تر است.»*۴
بنابر این اگر ضعفی در تشخیص حق باشد، از جانب ماست. از ضعف معرفت، حب دنیا و مال حرام...
[۱. سوره شعرا، آیه ۴؛ 2. الغیبه، ص۲۶۰، ح ۱۹؛3 . الغیبه، ص ۲۵۲، ح۹؛ 4. کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۶]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
