{مهدویت در قرآن - شماره 22}
(جزء بیست و دوم)
📖 «إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا إِنْ أَمْسَکَهُما مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کانَ حَلیماً غَفُورا.»*۱
امام رضا (علیه السلام) می‌فرماید: «...خداوند به وسیله ما آسمان‌ها و زمین را نگه می‌دارد و به وسیله‌ی ما باران نازل و رحمت منتشر می‌شود و زمین از قائمی از ما، چه آشکار و چه ترسان (غایب)، خالی نخواهد بود و اگر روزی از حجت خالی شود، با ساکنانش مضطرب (نابود) خواهد شد؛ همان طور که دریا اهلش را مضطرب می‌کند»*۲
می‌خواهم سوالی بپرسم: چرا با اینکه زمین و آسمان به پشتوانه او می‌چرخد و وجودِ تمام مخلوقات به وجود او وابسته است، با اینکه نماینده خداوند است و واسطه بین او و مخلوقاتش، اما ترسان و پنهان است.
جوابش با خودت، اما بگذار حقیقتی را بگویم. خیلی از ما این طور هستیم از ترس اخراج شدن، از مدیری که حقوق مان را می‌دهد، (که واسطه رسیدن رزق خدا به ماست) حساب می‌بریم، اما از امامی که همه سرنوشت مان در دست اوست، حساب نمی‌بریم، چون اطمینان داریم که محروم‌مان نمی‌کند.
گاهی نزدیکی و محبت زیاد کسی، حجاب بین ما و او می‌شود. از تنبیه او نترس اما از محرومیت از سعادت و زندگی بدون او بترس! تا دیر نشده به سمتش بیا و یاریش کن!
[1. سوره فاطر، آیه ۴۱؛ 2. کمال الدین وتمام النعمة، ج۱، ص ۲۰۲]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
