راه‌های ارتباطی

{از تولد تا امروز - شماره 21}

 

خطاب به بچه‌ها گفتم: «خب حالا که نواب اربعه رو شناختیم، باید کمی هم درمورد جزئیات صحبت کنیم؛ مثلاً راه‌های ارتباط نواب و شیعیان. ببینید شیعیان با دو روش با نواب اربعه ارتباط داشتند: ارتباط غیرمستقیم و با‌واسطه و ارتباط مستقیم یعنی بی‌واسطه.

ارتباط غیر‌مستقیم و با‌واسطه رو میشه یک اصل در سازمان سفارت و وکالت دونست. طبیعتاً بخاطر اوضاع جامعه و ظلم حاکمان عباسی، سازمان نمی‌تونست آشکارا و آزادانه فعالیت کنه. پس باید برای ارتباط با مردم از راه‌های مخفی استفاده می‌کرد.

به همین علت، ارتباط شیعیان با نواب به خصوص در آغاز فعالیت نواب اربعه عموماً از نوع ارتباطِ با‌واسطه بود چون قرار بود نایبانِ ناشناس و نام اونا مخفی بمونه تا توسط عوامل و جاسوسان حاکمِ زمان شناسایی نشن. ولی کم‌کم بعضی از شیعیان به صورت پنهانی نام و نشان نایبان رو از وکلا و خواص شیعه گرفتند و تونستند گاهی با اونا مستقیماً تماس بگیرن»

علی گفت: «رابطهٔ مستقیم با نایبان از چه زمانی شروع شد؟» پاسخ دادم: «از زمان سفارت نایب دوم شروع شد و تا پایان نیابت آخرین نایب ادامه داشت»

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

چطور می‌شود از زمین می‌روی، به آسمان بازمی‌گردی!

{یمانی دروغین - شماره 21}

 

دوّمین ادعای «احمد بصری» برای هماهنگی رَجعت با مهدیِ اوّل بودنش ادعای وقوع رجعت در آسمان است. «احمد بصری» رجعت را زمینی نمی‌داند. او مدعی است، رجعت در عالمی غیر از عالم جسمانی و دنیوی است و در آسمانِ اوّل محقق خواهد شد.

1️⃣ در پاسخ به «احمد بصری» باید گفت: اولاً وقوع رجعت در آسمان، چه منفعت و سودی برای شیعیان دارد، درحالی که روایات بسیاری در خصوص منافع رجعت از ائمه معصومین صادر شده است؟ بنابراین رجعت باید امری زمینی باشد تا منفعتی برای شیعیان داشته باشد.

2️⃣ ثانیاً روایات متعددی وجود دارد که رجعت را امری زمینی و دنیوی می‌داند و آشکارا به آن اشاره کرده‌ است. از جمله این روایت که امام صادق فرمودند: «اوّل کسى که از قبر بیرون آید و (به دنیا) برگردد، حسین‌‌بن‌ على است...»*۱

و همچنین این روایت که امام صادق می‌فرمایند: «...رجعت عمومى نیست، [بلکه] مختص مؤمن خالص و مشرک خالص است...»*۲

[۱- بحار‌الانوار، ج‌ ۵۳، ص ۳۹؛ 2- بحار‌الانوار، ج ۵۸، ص ۸۲]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امام مهدی آمدنی نیست، آوردنیست...

حاج اسماعیل دولابی می‌فرماید:

ظاهراً می‌گوییم آقا می‌آید ولی در حقیقت ما به خدمت حضرت می‌رویم. ما به پشت دیوار دنیا رفتیم و گم شدیم، باید از پشت دیوار بیرون بیاییم تا ببینیم که حضرت از همان ابتدا حاضر بودند.

امام زمان گم و غائب نشده است. ما گم و غائب شده ایم. [مصباح الهُدی، ص ۳۱۹]

از حضرت فاطمه روایت شده که پیامبر اکرم فرمودند: امام همچون کعبه است که (مردم) باید به سویش روند، نه آن که (منتظر باشند تا) او به سوی آنها بیاید. [بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۳۵۳]

تا ما نخواهیم، او نمی‌آید...

 کافیست از خودمان شروع کنیم...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

اهداف حکومت‌ها

{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 21}

 

نظام‌های سیاسی مختلف، افزون بر تأمین امنیت و برقراری نظم، اهداف متفاوتی را برای حکومت بیان می‌کنند. برخی عدالت اقتصادی، برخی توسعهٔ سیاسی و بعضی نیز توسعهٔ اقتصادی و موارد مختلف دیگری را پیشنهاد می‌دهند.

اما می‌توان گفت، مشخصهٔ مهم تمام این نظام‌ها محدود کردن وظیفهٔ حاکمیت در تأمین نیازهای اولیه انسان نظیر مسکن، غذا، بهداشت و تأمین حقوق مادی شهروندان است و غالباً رسیدگی به امور اخلاقی، معنوی و دینی را خارج از اهداف حکومت بیان می‌کنند.

در مقابل، دین مبین اسلام همیشه علاوه بر بیان این اهداف، این موارد را اهدافی میان‌رده می‌داند که در صورت تحقق آن‌ها، جامعه در جهت رسیدن به هدف اصلی خود که نزدیکی به خدا و کامل‌شدن است، حرکت خواهد کرد.

به طور خلاصه، افزون بر اهداف دنیوی و برقراری عدالت و توسعه در حوزه‌های مختلف، سعادت ابدی و تأمین نیازهای معنوی مانند نیازهای مادی، در حوزهٔ آرمان‌های حکومت اسلامی قرار دارد و در شرایط فعلی که در دوران غیبت ولیّ معصوم قرار داریم، نظام مبتنی بر ولایت فقیه می‌تواند انسان را به این هدف نهایی برساند.*۱

در ادامه به ذکر برخی از اهداف حکومت اسلامی خواهیم پرداخت.

[۱- مقاله رهیافت انقلاب اسلامی، شماره ۱۲، ص ۱۲۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

حلقهٔ یاران

{جهان در عصر ظهور - شماره 21}

 

روز و شب چشم به راهم چه کنم؟ / منتظر بهرِ تو شاهم چه کنم؟

حلقه‌های یارانِ امام بسیارند. از جمله لشکرهای یمانی، خراسانی، سید حسنی، شعیب‌بن صالح و گروه‌های شیعیان که بعضی در آن سال قیام می‌کنند و بعضی بعد از خروج حضرت به او ملحق می‌شوند.

اما یاران خاصی که هنگام ظهور، بیعت و خروج، همراهِ امام خواهند بود، دو گروهند و هر دو گروه اشخاص معینی هستند:

گروه اول از یاران خاص که همان پرچم‌داران و فرماندهان ۳۱۳ نفری هستند. آن‌ها اولین کسانی‌ هستند که همراهِ امام خواهند بود و حضرت بعد از اجتماع آن‌ها خود را آشکار می‌کند.

گروه دوم از یاران خاص که تعدادشان ۱۰هزار نفر است. این گروه در بیعت عمومی یا بعد از آن جمع می‌شوند و تا زمانی که گروه اول در مکه جمع نشوند، خود را آشکار نمی‌کنند. حضرت بعد از اجتماع گروه دوم، از مکه بیرون رفته و خروج می‌کنند.

وَأَنَّ حِزْبَکَ هُمُ الْغالِبُونَ، وَأَوْلِیاءَکَ هُمُ الْفائِزُونَ

قطعاً گروه تو پیروزند و دوستان تو رستگارند.

[سیمای جهان در عصر امام زمان، ج ۲، ص ۴۳ و ۴۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

لزوم تشکیل حکومت اسلامی

{نقش ایرانیان در ظهور - شماره 21}

 

همان‌طور که در پیام‌های قبلی گفته شد، می‌توان یکی از موارد مقدمه‌سازی برای ظهور امام مهدی را تشکیل حکومت اسلامی دانست. البته قابل ذکر است که روایاتی در مورد بر حق نبودن قیام‌هایی که قبل از ظهور رخ‌ می‌دهد وجود دارد که برخی از این روایت‌ها یا از نظر سندی صحیح نیستند یا این روایات اشاره به قیام‌ها و حکومت‌هایی دارند که در مسیر اسلام و اهل بیت حرکت نمی‌کنند و قصدی برای تحویل حکومت به صاحبان اصلی آن یعنی اهل بیت ندارند.

امام صادق در همین رابطه می‌فرمایند: «...توجه داشته باشید که قیام‌ها بر چه اساس و هدفی شکل می گیرند...»

امّا در دوران معاصر، انقلاب اسلامی ایران یکی از قیام‌ها و حرکت‌هایی بود که در مسیر اهل بیت آغاز شد و هدف نهایی آن را می‌توان نزدیکی دل‌های شیعیان، وحدت، همدلی و فراهم آوردن مقدمات برای حکومت عدل جهانی و نزدیک‌شدن ظهور و تحویل آن به امام مهدی نام برد.

تا قبل از انقلاب، تصور مردم این بود که میان دین و حیات بشر و دنیایِ مدرن، مرزی کشیده شده است و این دو هیچ‌گاه در یک‌جا با هم دیده و جمع نمی‌شوند اما انقلاب اسلامی با تحوّلی دوران‌ساز به طرح رویکردی جدید از دین و آموزه‌های مهدوی پرداخت و برداشتی نو و کارآمد از نقش‌آفرینیِ دین در جامعه ارائه داد و ثابت کرد اگر آموزه‌های مهدویت، نیاز اصلی جوامع به شمار آید، قطعاً باعث حرکت و تحوّل آن‌ها خواهد شد.

[کافی، ج ۸، ص ۲۶۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

رسم شیدایی

{ویژگی یاران امام زمان - شماره 21}

 

عمریست به شهادت لبخند می‌زنند. یاران حضرت مهدی، شیفتهٔ دیدار خدا هستند و شهادت آرزوی قلبیشان است.*۱ آنان شهیدان زنده‌ و به معنای حقیقی کلمه، بدون هیچ وابستگی و تعلقی به دنیا هستند. نه تعلق به مال دارند و نه به عناوین فریبندهٔ دنیا و همین بی‌تعلقی، آنان را ساده و باصفا ساخته است.

روحیهٔ ایثار و شهادت‌طلبی آنان برگرفته از کربلا و نهضت امام‌حسین و یاران ایشان بوده و شعارشان «یا لثارات الحسین» است. آری! آنان ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» امام زمان خود را شنیدند و لبیک گفتند و این‌گونه یار امام زمانشان شدند. حواسمان هست؟ اگر شهید نشویم، می‌میریم؛ راه سومی وجود ندارد. پس در تمام خلوت‌های شبانه‌مان دعا کنیم که خداوند شهادت را روزیمان قرار دهد.

[۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۳۰۸؛ کتاب مسیر یاری جلد ۲، ص ۷۸]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

ارتباط عاطفی جامعه با امام زمان

استاد پناهیان:

حتی باید گفت این «سطح متوسط» رابطه عاطفی موجود در جامعه با امام زمان، آن‌چنان که باید باشد نیست. وضعیت موجود، بسیار پایینتر از حد مطلوب است. این موج بسیار لذت‌بخشی که الحمدالله برای دعای ندبه‌ها در کشور ما به راه افتاده تازه آغاز راه است نه سرانجام راه. ما تا نقطه مطلوب خیلی فاصله داریم.

[کتاب انتظار عامیانه عالمانه عارفانه، ص۶۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

افسانه یا واقعیت؟

{شبهه شناسی - شماره 20}

 

آیا درست است که مکان سکونت حضرت در جزیرهٔ خضرا است؟

جزیرهٔ‌ خضرا جزیره‌ای است که بر اساس داستان‌های بیان‌شده در برخی منابع، محل اقامت امام زمان و فرزندان ایشان در دورهٔ غیبت کبری است. اما در بررسی منابع می‌بینیم که این نقل‌ها اشکالات متعدد سندی، متنی و تاریخی دارند، به‌طوری‌ که آن‌ها را از اعتبار ساقط می‌کند.

علامه‌ مجلسی در این خصوص می‌گوید: «رساله‌ای که مشهور است به داستان جزیرهٔ خضرا را در هیچ‌کدام از اصول (کتاب‌های روایی) معتبر نیافتم.»

اعتقاد شیعه بر این است که کسی از محل اقامتِ حضرت در دوران غیبت اطلاع ندارد، مگر کارگزاران حضرت.

اسحاق‌بن عمار از امام صادق نقل می‌کند: «برای قائم دو غیبت است؛ در غیبت کوتاه کسی غیر از خواص از شیعیان، از مکان او اطلاع ندارند. در غیبت طولانی نیز تنها خواصی از دوست‌دارانش از مکان او آگاهند»*۱

[کافی، ج ۱، ص ۳۴۰]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

نقش مادر در تربیت مهدوی

{تربیت مهدوی - شماره 20}

 

آنچه بیش از پرستاری از فرزند برای مادر اهمیت دارد این است که با نفوذ در قلب و روح کودکش، سببِ تغییر و تحول او شود. به همین علّت باید همیشه مراقبِ رفتار، شخصیت و عمل خود باشد تا آثار مثبتی بر فرزند خود بگذارد.

در این دوره (هفت سال دوم) تعلیم و آموزش به طور رسمی آغاز می‌شود. بنابراین مادر باید در ابتدا سطحِ دانش مهدویِ خود را بالا ببرد تا بتواند هرچه بهتر به فرزندش آموزش بدهد و در مقابل پرسش‌های کودک جواب مناسبی داشته باشد.

مادر باید ذهن فرزندش را از شادی‌هایِ دین پُر کند و بعد به آموزش امام‌شناسی و مهدی‌شناسی (چهره، تبار، تاریخ، اخلاق، مقام و جایگاه امام) بپردازد.

مادر باید فرزند را از آنچه روانش را آلوده می‌سازد، دور و فضایی مهدوی در خانه ایجاد کند. مثلاً فرزند را به جلسات مذهبی ببرد و با دادن مسئولیتِ مناسب با سنّش، او را از راحت‌طلبی جدا کند. اگر فرزندش دچار خطا شد، به او تذکّر دهد اما افراط نکند، زیرا این کار سببِ ایجاد نفرت می‌شود.

یادمان باشد کودک در دامان مادر بسیار بهتر از بودن در محضر هر استادی تربیت می‌شود، زیرا آنچه فرزند از مادرش می‌شنود، برای همیشه در قلبش نقش می‌بندد؛ پس بهتر است که این شنیده‌ها صحبت‌های مهدوی باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)